Je kunt bij jezelf nagaan hoe de verhouding bij jou is in bepaalde situaties: heeft je kwetsbare ik in je het voortouw
(je voelt je kwetsbaar, niet helemaal aangepast in contact met leeftijdgenoten),
of je beschermer/beheerser (je speelt het spel mee dat wordt verwacht,
je verweert je, zorgt dat je sterk over komt, je doet er alles aan om onkwetsbaar te zijn, onderdrukt je behoeften)?
Ieder van ons bestaat uit verschillende ikken. De aanleg tot bepaalde stemmen zit in ons allemaal.
Uiteenlopend van serieus, sterk, speels, moedig, angstig, manipulatief, onzeker, machtig, creatief, dominant, verhullend, wijs etc.
Bescherming en kwetsbaarheid
Zodra we ons niet bewust zijn van onze kwetsbaarheid (bijv. een nieuwe situatie, nieuw werk, spreken in het openbaar, afwijzing, een feestje, een tegenslag, kritiek krijgen) en de kwetsbaarheid niet aankunnen, of ons er niet van bewust zijn, ligt een van de beschermers – vaak de innerlijke criticus – op de loer,
die voortdurend kritiek levert op alles wat je doet. Ontsproten door de kritiek van de mensen om je heen. De innerlijke criticus is bijvoorbeeld voor velen van ons een bekende. Hij staat niet toe dat je je goed voelt over jezelf, over wat je hebt bereikt en hoe. Hij wil je behoeden voor schaamte, pijn, teleurstelling en ervoor zorgen dat je niet afgewezen kan worden door anderen.
Onze beschermende stemmen/delen willen ons sterk en weerbaar laten laten zijn in de buitenwereld, zodat anderen geen misbruik van je maken, je niet afwijzen, je bestand bent tegen een stootje, geen fouten maakt, je geliefd bent etc. De invloed van de beschermende ikken, onze afweer , ontkenning van behoeften, valse macht, kritiek naar onszelf en anderen, perfectionisme, angst, valse hoop en schaamte, is niet gering. Ze zorgen ervoor dat je als het ware het spel meespeelt dat de wereld om je heen (leeftijdgenoten, school, werk, vrienden) van je verwacht, zodat je in dat spel wordt opgenomen, en je je erin kunt handhaven door te geven en te nemen, ook voor ons incasseringsvermogen: tegen een stootje kunnen.
Het kwetsbare deel in ons (innerlijk kind) blijft als deelpersoon in ons aanwezig, zorgt o.a. voor intimiteit in onze relaties, heeft aandacht en liefde nodig, ontspanning en zziet het leven vanuit een speelse en open blik. Met de ontwikkeling van het kind wordt het kind sterker, weerbaarder, minder afhankelijk. Toch blijft er een plekje in ons waarin we dat kwetsbare kind zijn. Op een gegeven moment zijn we niet alleen dat kwetsbare kind; we zijn meer dan dat. Vaak is het een deel in ons wat dit innerlijke kind gaat beschermen, vaak al op vroege leeftijd. Het besef van dit gekwetste kind wordt ontkend door ons beschermingsmechanisme.
Als je als kind bijvoorbeeld voelt dat je niet welkom bent, ontstaan er overtuigingen zoals ‘ik ben niet goed genoeg’ of ‘het is mijn schuld’. Als er niemand is die dit kwetsbare kind hoort en geruststelt, blijven we in onze angsten geloven en blijven projecties gehandhaafd.
